Gdy byłem jeszcze dzieckiem miałem następujący sen. To doświadczenie wywarło na mnie ogromny wpływ i na sposób w jaki postrzegam nasz Świat.
W moim śnie zobaczyłem Ziemię z lotu ptaka i zacząłem unosić się coraz wyżej i wyżej. Błękitna planeta stawała się coraz mniejsza i mniejsza, a wraz z oddalaniem się od niej otoczenie było coraz jaśniejsze.
Stopniowo ogarniało mnie coraz silniejsze przeświadczenie, że wszystkie moje problemy, wszystkie problemy Świata nie są aż tak ważne i aż tak straszne. Zacząłem myśleć o moich rodzicach i bliskich, którzy mogliby się zacząć martwić z powodu mojej nieoczekiwanej nieobecności. Ta obawa również po chwili zniknęła.
Jej miejsce zajął narastający wewnętrzny pokój. Uświadomiłem sobie, że skądś dochodzi do mnie jakby śpiew chóru, który śpiewał jeden przeciągły, falujący dźwięk oraz zauważyłem, że otaczające światło było już bardzo jasne, i wtedy … to się stało:
Przepełniło mnie najpotężniejsze poczucie Miłości, Pokoju i Radości jakiej kiedykolwiek doświadczyłem.
Nie jestem w stanie opisać tego słowami. Było ono tak dogłębne, tak silne i piękne. Było to poczucie, że Wszystko ma swoje własne miejsce. Poczucie absolutnego bezpieczeństwa. Nie było w nim nawet miejsca na samo pojęcie strachu. On po prostu nie istniał.
Byłem całkowicie wypełniony przez Miłość, Światło i Pokój.
To doświadczenie sprawiło, że poniekąd narodziłem się na nowo, na sposób duchowy. Świat wyglądał tak samo, ale ja miałem poczucie fundamentalnej zmiany w moim wnętrzu.